به یاد فروغ

مرثیه شاملو (در رثای فروغ فرخزاد)

به جستجوی تو

بر درگاه کوه می گریم      در آستانه ی دریا و علف .

به جستجوی تو

در معبر بادها می گریم     در چارراه فصول ،

در چارچوب شکسته ی پنجره ئی

که آسمان ابرآلوده را قابی کهنه می گیرد .

به انتظار تصویر تو

این دفتر خالی

             تا چند ... تا چند ورق خواهد خورد ؟!

جریان باد را پذیرفتن

 وعشق را _ که خواهر مرگ ست _

و جاودانگی رازش را

                        با تو در میان نهاد .

پس به هیئت گنجی درآمدی :        بایسته و آز انگیز

گنجی از آن دست ، که تملک خاک را و دیاران را

                 از این سان ، دل پذیر کرده است !

نامت سپیده دمی ست که بر پیشانی آسمان می گذرد

_متبرک باد نام تو !_

و ما همچنان دوره می کنیم  : شب را... و روز را ...