سلام
امروز ۲۲ خرداد بود و یکسال از ۲۲ خرداد ۸۸ گذشت ...
شاید درک این مطلب آسان باشد اما نگاهی به این یکسال روشنگر اینست که نه ...
ما سخت ترین ها را تجربه کردیم ...
سخت ترین ها را ...
چرا ؟!!!
به نام خدا
داریم حرکت می کنیم به جلو ، عقب ، چپ یا راست ولی به سرعت ...
پس مهم اینه که ما باید سرعت داشته باشیم ، ای وای که اگه سرعتمون را کم کنیم از همه عقب می افتیم و این می شه فاجعه !!!
یکی رو می شناختم که خیلی با استعداد بود و تصمیم گرفت 1سال ترک تحصیل کنه و قرآن رو حفظ کنه ولی با استدلال بالا مواجه شد و نتونست هدفش رو ادامه بده و درسش رو ادامه داد .
یکی قرار بود موسیقی رو بیشتر کار کنه ولی چون دانشجو بود و ترسید که از هم قطارهاش عقب بیافته ، قید موسیقی رو فعلا زده .
یا دانشجویی که قرار بود زبان انگلیسی رو بیشتر کار کنه و ...
و نمونه های زیادی مشابه موارد بالا ...
خب نظر شما چیه ؟ ایا سرعت حرکت دنیا واقعا خیلی زیاده و مثلا همین حالا که من دارم این مطالب رو می نویسم یا شما که می خونید دارید از دنیا عقب می افتیم ؟!!!
نمیدونم واقعا داره چه بلایی سرمون می آد ؟ چرا باید این همه عجول باشیم و چرا یک کم صبر چاشنی کارهامون نیست ؟
یعنی واقعا من که 24 سالمه اگه مثلا یکی دو سال از زندگی خودم رو برای چیزهایی که ارزشش رو داره و برام مهم بودن صرف کنم عقب می افتم ؟
اصلا یه چیز دیگه ، اگه من 1ساعت ... نه 10دقیقه از وقت روزانه خودم رو برای فکر کردن به دنیا ، فکر کردن به خودم یا مردم ، حرف زدن با خدا و یا صبر کرن (درحالی که فکر میکنیم کار داریم نه مثل بعضی ها که کلا تعطیل اند و معطل !!!) و تامل کردن بصورت کلی صرف کنم چه اتفاقی می افته ؟!!!
بیاین فکر کنیم ، حتی چند لحظه از 24ساعت شبانه روز رو ، فقط فکر کنیم ...